İnsan gördüm, Kârunların soyundan; Derya olsa, damla vermez suyundan. Serden geçer.. Vazgeçemez huyundan. Sakın, “Bizde cimrilik yok” demeyin; Belki vardır.. Vermeyi bir deneyin.
İnsan gördüm, kutsallara saldıran, Edep, hayâ perdesini kaldıran. Her lokması, bala batmış baldıran. “Bizde haram lokma yoktur” demeyin; Zekâtlarda kaçak var mı?.. Deneyin.
İnsan gördüm, konuştukça batmada; Tevâzu tahtında, kibir satmada. Gece gündüz, cübbesiyle yatmada. “Bizde böyle münâfık yok” demeyin; Kalp gözüyle bakmayı bir deneyin.
İnsan gördüm, sözde mürşit peşinde; Cennet arar.. Meczupların leşinde. Oysa ki yanıyor, şirk ateşinde. “Bizde böyle müşrik yoktur” demeyin; Belki çoktur.. Görmeyi bir deneyin.
İnsan gördüm, din maskesi yüzünde; Lâkin, Allah korkusu yok özünde. Vatan, millet, sıfırlanmış gözünde. “Hâinleri anlamak zor” demeyin; Ben anladım.. Bunu siz de deneyin.
İnsan gördüm, her adımı dengeli; Hiçbir şeytan, takamamış çengeli. Yetimlerle geçmiş nice engeli. “Kirli saçlar okşanır mı?” demeyin; Ben okşadım.. Bunu siz de deneyin.
Bir gün, yolda karıncaya rastladım; Dikkat ettim.. Üzerine basmadım. Bana selam verdi, ben de susmadım. “Hayvanlarla konuşulmaz” demeyin; Ben konuştum.. Bunu siz de deneyin.
Aldatmasın, karıncanın cüssesi; Çok büyüktür, ibretlerde hissesi. Yeter ki açılsın, gaflet perdesi. Sakın, “Bizde gaflet yoktur” demeyin; Belki vardır.. Uyanmayı deneyin.
“Uyanıklar, uyanır mı?” demeyin; Ben uyandım. BUNU SİZ DE DENEYİN.