Ayrılık Havası
Ben nefret eyledim sizin gerçekten
Yalanı severim, yalanı gayrı..
Tiksindim bülbülden, gülden, çiçekten
Yılanı severim, yılanı gayrı..

'Sapıtmış bu' diye beni yerdiniz
Hakkımda bin türlü hüküm verdiniz
Omuzumda yüktür dirileriniz
Öleni severim, öleni gayrı..

Uzun yaşamayı saymadım sanat
Kurda yürek oldum,kartala kanat
Oturup ağlayan korkağa inat
Güleni severim, güleni gayrı..

İyinin ardından 'kötü' demezdim
Kötünün elinden ekmek yemezdim
Birlikten kopana selâm vermezdim
Böleni severim, böleni gayrı..

Yıllarca boş yere canımı sıktım
Nihayet yol buldum, çığırdan çıktım
'Bey'den, 'efendi'den, 'sayın'dan bıktım
'Ulan'ı severim, 'ulan'ı gayrı..

Vur Emri
Abdurrahim Karakoç



Baba, anneme iyi bak olur mu?
Benden sana evlat vasiyetidir baba, anneme iyi bak!
Akşam büyük bir heyecanla televizyon izlerken sen, 
şöyle gözünün ucuyla bir kez anneme bak.
Yaşanmışlıklarını göreceksin o çocuksu bakışlarında
Yaşattıklarını, yaşatamadıklarını, sana adanmış 
koskocaman bir ömrü göreceksin bakışlarında
Akşamları geç geldiğinde boğazına dizilen 
yiyemediğin lokmaları göreceksin.
Sen kızmayasın diye, uyurken komşulara gidişlerini,
 bizim ağzımızı kapatmalarını, yüreğinin ağzına 
geldiği zamanları göreceksin.
Baba, anneme iyi bak
-'Hanım ben gidiyorum ' dediğinde, sen merdivenleri
 inene kadar ardından bakan insana bir kez durup,
 merdivenin beşinci basamağında, sen de bak!
Gözlerinde sen daha gitmeden seni özleyen bir 
kadın göreceksin.
Sokakta gördüğün arkadaşına sarıldığın gibi 
bir kez sarıl ona baba.
Sıkıca!
Sevgiyle!
Saatlerini harcadığın kahve sandalyesinde,
 yudumlarken bardağından çayını hiç birinin
tadının annemin çayının tadına benzemediğini fark ederek evde, 
senin için yemek yapmanın telaşında olan o kadını düşün.
Koyarak üç beş kuruş yarım bıraktığın bardağın yanına,
 en hızlı adımlarınla koş baba.
Bırak kahveyi orda burda eğlenmeden, oyalanmadan koşarak 
evine gel baba seni terk eden annen gibi,
Ardından bıçaklayan dost sandığın arkadaşların gibi,
Senin kıymetini bilmeyen evlatların gibi değil
Ne zaman düşsen, canın acımasın diye düştüğün yere çimen olan,
Her bayramda senin elini 'evimin direği ' diyerek 
öpen o kadına iyi bak baba
Ne kadar usulca çıksan da merdivenleri
Senin geldiğini daha ilk basamakta anlayan kadına,
Yüzün asıksa, mutfağında sessizce ağlayan ama sana
 soğanın ne kadar acı olduğunu söyleyen kadına,
Sen hastaneye yattığında ağlarken uyuyan, 
uyanınca ağlayan 'bu ev çok büyük geldi bana ' 
diyen anama iyi bak baba.
Onun gözlerinde sana adanmış koskocaman bir ömür göreceksin.
Şimdi, sarıl şu güzel günde boynuna.
Kim ne der diye düşünme baba
Tut ellerinden, öpüver.
O kadın benim anam baba
Ve de ki ona
'Siyah saçlarımın terk ettiği yıllardan geriye, 
bir sen kaldın ve ben bir tek sana kaldım!''
Hanım bir tek sana kaldım
Anneme iyi bak baba
Bedirhan GÖKÇE