taşı tencerede kaynatan anne
çocuklara umudu sabrı öğreten anne
yağmur bir göçtür
kollara kelepçe vurulunca
kapıda beklenmedik zil sesi
kış
denizin dışısoğuk, sımsıcak içi; ellerim
çiçek ağaç ve duman: dağ
güvercin ve ağ
bozar her şeyi birdensözcüklerden yaktığımız bu ateş;
bir akşam Yemen’inden,
geçiyoruz ağıt ve hüzün ormanı
gözlerinden-ışıklar saçıyoruz yeryüzüne
çocuklardan, derinlerden bir damar,
bir sabah taşıyoruz: can ırmaklarını
ihanetin inlerini bir birdaha bir daha bir; korkuları, ...
Devamını GösterYüklüdür düşler
kan kan morumsu ağıtlarla
çiçekler
Endülüs sabahları erken açar
İner kıyılara güzeller Merve’den
Dicle akar bu öykü akşamlara
akşamlar
bir de İstanbul’un belki
çocukçadır güzelliği
Ama bu çocuk bin Bedir yaşar yüreğinde
İstanbul’un yüzü çizik çizik olsa da
kınadır rengi denizin
ana elinden düşen
Endülüs yaşlandıkça iyot ...
Devamını GösterŞİİR KALBİN AYNASIDIR