Neler Oluyor?
16-07-1902 - 02-12-1994
Âşıkım, başımda savrulup esenCünûn ikliminin bir hevâsıdırKalbimden yarattım sevdalımı benO, aşk cennetinin ilk Havvâ'sıdır.
Önünde nebiler günahkâr olurBedbahtlar aşkıyla bahtiyar olurAyak bastığı yer çemenzâr olurBu, ona hilkatin iltimasıdır.
İns ü cin tapmada cemaline hepBir şair taparsa ne olur acepBendeki bu garip hallere sebepElinin elimle bir temasıdır.
Bir seher vaktiydi daldım hayaleRast geldim hüzn ile giden leyâleEn sonra bildim ki beni bu haleDüşüren o şûhun tek iymâsıdır
Konmadı zülfüne gönül bilerekHayrandır; uçmayı unutsa gerekDüşmedim bu hale ben şimdiye dekBu, başımın ilk ve son hummâsıdır.
Şaik dehr içinde çok âlem gördü.Sevdiğinden az-çok bir sitem gördüDerse ki; hep hicran, hep elem gördüDivane gönlünün iftirasıdır.
Orhan Şaik Gökyay
ŞİİR KALBİN AYNASIDIR