Belki şimdi sana son Sözlerimi yazmadan Gözlerim kapanacak Belki var daha beş on Dakikalık bir zaman
Anne, için yanacak Mektubum okunurken. Lakin ölümün eli Alnıma dokunurken Beliren bir emeli Çok görme bana sakın. Ben tanrıya en yakın Bir yola sapıyorum. Milletimin uğrunda Türbemi yapıyorum. Düşündüm huzurunda Edebi bir akşamın. Düşündüm ki babamın Dizi dibinde geçen Yirmi iki seneden Elimizde kalan ne? Sorarım sana anne! Madem ki gün gelecek, Herkes aynı meleğin Önünde eğilecek. Niçin o güne değin Çan sesleri duyayım? Bugün de bir yarın da! Bırakın uyuyayım İzmir kapılarında. Anne, elveda artık! Şu iki üç asırlık Gecenin gündüzünü Görmeden gidiyorum. Ne beis var diyorum O günün seherinde Senin ince yüzünü Görüyor gibiyim ya!.. Ey genç gecelerinde Beşiğimi bekleyen, Ediyorum emanet Seni Anadolu’ya.
Sütünden ekmeğinden, Ne verdinse helal et. Söyle Hacer’e o da Hakkını helal etsin. Gönülcüğü dilerse Başka birine gitsin! Ben ermeden murada Ecel kırdı kolumu Artık beyhude yere Beklemesin yolumu.
O ne anne, o güzel, Gözlerinden akan ne? Geri dönmedim diye Ağlıyor musun anne?
