Aşkını gözlerinle, dün, kalbime işledin, Bir sanatkâr, eliyle, oyar gibi mermeri. Rüzgâr yüzü görmeyen ufkumda genişledin Bir fırtına halinde koptuğun günden beri.
Daha fani olaydı kurtulurdu zarardan, Aşkım ki farkı yoktur bir dağ başında kardan. Gururuma basarak üstüne çıkanlardan Dönmeyen bir sen varsın, yalnız sen varsın geri.
Nasıl taşta çeliğin izi kalırsa derin, Üstüne satır satır öyle nakşoldu yerin. Üzülme, senden sonra kalbime girenlerin Yalnız senin aksindir orda göreceklerin...