Aziz Nesin, 20 Aralık 1915'de İstanbul Heybeliada'da doğdu. Babası Abdülaziz Bey Giresun'un Şebinkarahisar ilçesine bağlı Ocaktaşı köyünden İstanbul'a yerleşti ve bahçıvanlık yaparak geçimini temin etti. Abdülaziz Bey, torunu Ateş Nesin'e göre 'dini bütün, II. Abdülhamit hayranı, sıkı bir Atatürk hayranıydı.

Aziz Nesin, 1924'te İstanbul Süleymaniye'deki adı daha sonra İstanbul 7. İlkokul olarak değiştirilecek olan 'Kanuni Sultan Süleyman İptidai Mektebi'nin 3. sınıfına girdi. İki yıl Darüşşafaka Lisesi'nde okuduktan sonra, 1935'de Kuleli Askeri Lisesi'ni, 1937'de Ankara'da Harp Okulu'nu bitirip asteğmen oldu. Son olarak 1939'da Askeri Fen Okulu'nu bitirdi. Bu dönemde bir yandan da Güzel Sanatlar Akademisi Süsleme Bölümü’ne devam etti. Bir röportajında ona bu eğitim hayatının ‘Fikri takip’ dedikleri şeyi getirdiğini belirtmiştir.

Çalışma hayatı aslen Ankara Harp Okulu'nu bitirmesinin ardından asteğmen rütbesiyle orduya katılmasıyla başlamıştır Nesin'in. Ardından da subay olarak Anadolu ve Trakya’nın çeşitli yerlerinde görev yapacaktı.

1941'den başlayarak II. Dünya Savaşı yıllarında 2 yıl Trakya'da çadırlı ordugahta görev yaptığı bilinir. 1942'de Erzurum Müstahkem Mevkii İstihkam Taburu Bölük Komutanlığı'na atandı ve bir bomba kazasında yaralandı. Erzincan'da depremde yıkılmış bir cephaneliğin boşaltılmasıyla görevlendirildi. 1944'de Ankara'da Harp Okulu'nda açılan ilk tank kursuna katıldı. Aynı yıl Zonguldak'ta uçaksavar top mevzileri yaptırmakla da görevlendirildikten sonra üsteğmen rütbesindeyken “görev ve yetkisini kötüye kullandığı” suçlamasıyla askerlikten uzaklaştırıldı.

Yazar, söyleşi ve imza günü için gittiği Çeşme Alaçatı’da, 5 Temmuz’u 6 Temmuz’a bağlayan gece sabaha karşı geçirdiği kalp kriziyle öldü. Cenazesi Çeşme Cumhuriyet Savcısı’nın isteğiyle otopsi yapılmak üzere 6 Temmuz’da İstanbul Çapa Tıp Fakültesi’ne getirildi. 7 Temmuz 1995’de vasiyeti gereği hiçbir tören yapılmaksızın ve yeri belli olmayacak şekilde Çatalca’daki Nesin Vakfı’nın bahçesine gömüldü. Ardında 80 yıllık mücadele, sayısız başarı ve 'Nesin Vakfı''nı bıraktı.

Ankara Uluslararası Film Festivali çerçevesinde verilen özel ödüllerin arasında 'Aziz Nesin Emek Ödülü' verilmektedir.

Eserleri

Parti Kurmak Parti Vurmak, Öyküler, 1946.

Azizname, Taşlamalar, 1948.

Monologlar, 1949.

Geriye Kalan, Öyküler, 1953.

Mizâh Hikâyeleri Antolojisi (4 cilt) , 1955.

İt Kuyruğu, Öyküler, 1955.

Kadın Olan Erkeğin Hatıraları, Roman, 1955.

Yedek Parça, Öyküler, 1955.

Düğümlü Mendil, Polisiye Roman, 1955.

Fil Hamdi, Öyküler, 1956.

Damda Deli Var, Öyküler, 1956.

On Dakika, Şiir, 1957.

Koltuk, Öyküler, 1957.

Kazan Töreni, Öyküler, 1957.

Gol Kralı, Roman, 1957.

Toros Canavarı, Öyküler, 1957.

Deliler Boşandı, Öyküler, 1957.

Hangi Parti Kazanacak, Öyküler, 1957.

Ölmüş Eşek. Uzun Öykü, 1957.

Bir Sürgünün Anıları, Anı, 1957.

Erkek Sabahat, Roman, 1957.

Mahallenin Kısmeti, Öyküler, 1957.

Bay Düdük, Öyküler, 1958.

Havadan Sudan, Öyküler, 1958.

Nazik Alet, Öyküler, 1958.

Memleketin Birinde, Öyküler, 1958.

Gıdıgıdı, Öyküler, 1958.

Biraz Gelir misiniz, 1958.

Nutuk Makinası, Köşeyazıları, 1958.

Kördöğüşü, Öyküler, 1959.

Aferin, Öyküler, 1959.

Mahmut ile Nigâr, Öyküler, 1959.

Saçkıran, Roman, 1959.

Bişey Yap Met, Oyun, 1959.

Az Gittik Uz Gittik, Köşeyazıları, 1959

Ah Biz Eşekler, Öyküler, 1960.

Gözüne Gözlük, Öyküler, 1960.

Hoptrinam, Öyküler, 1960.

Bir Koltuk Nasıl Devrilir, Öyküler, 1961.

Yüz Liraya Bir Deli, Öyküler, 1961.

Zübük, Roman, 1961.

Biz Adam Olmayız, Öyküler, 1962.

(Yeşil Renkli) Namus Gazı, Öyküler, 1964.

Sosyalizm Geliyor Savulun, Öyküler, 1965.

Toros Canavarı, Oyun, 1965.

Rıfat Bey Neden Kaşınıyor, Öyküler, 1965.

İhtilali Nasıl Yaptık, Öyküler, 1965.

Böyle Gelmiş Böyle Gitmez I – Yol, Anılar, 1966.

Şimdiki Çocuklar Harika, Roman, 1967.

Poliste, Anılar, 1967.

Düdükçülerle Fırçacıların Savaşı, Oyun, 1968.

Üç Karagöz Oyunu, Oyunlar, 1969. (i. Karagöz'ün Kaptanlığı, ii. Karagöz'ün Berberliği, iii. Karagözün Antrenörlüğü)

Çiçu, Oyun, 1969.

Tut Elimden Rovni, Oyun, 1970.

Hadi Öldürsene Canikom, Oyun, 1970.

Merhaba, Köşeyazıları, 1971.

İnsanlar Uyanıyor, Öyküler, 1972.

Leyla ile Mecnun, Fuzuli’den aktarma, 1972.

Cumhuriyet Döneminde Türk Mizahı, Seçki, 1973.

Hayvan Deyip de Geçme, 1973.

Tatlı Betüş, Roman, 1974.

Bu Yurdu Bize Verenler, Çocuk öyküleri, 1975.

Böyle Gelmiş Böyle Gitmez II – Yokuşun Başı, Anılar, 1976.

Seyahatname (Duyduk Duymadık Demeyin) , 1976.

Borçlu Olduklarımız, Çocuk Öyküleri, 1976.

Surname, Roman, 1976.

Pırtlatan Bal, Çocuk oyunu, 1976.

Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz. Roman, 1977.

Dünya Kazan Ben Kepçe I, Irak ve Mısır, Gezi Yazıları, 1977.

Tek Yol, Roman, 1978.

Büyük Grev, Öyküler, 1978.

Ben de Çocuktum, Anılar, 1979.

Uyusana Tosunum, 1979.

Beş Kısa Oyun (i. Bir İnsan Başı Üzerine Üç Sesli Üzünç, ii. Bir Kadın İçin Düet, iii. Hazırol, iv. Sen Gara Değilsin, v. Yaşasın Kavuniçi, Oyunlar, 1979)

Anıtı Dikilen Sinek, Çocuk Öyküleri, 1982.

Suçlanan ve Aklanan Yazılar, Özyaşam ve Gazete Yazıları, 1982.

Dünya Kazan Ben Kepçe II, Alamanya Alamanya – Bizden Aptal Bulaman Ya, Gezi Yazıları, 1983.

Sondan Başa, Şiirler, 1984.

Benim Delilerim, Anılar, 1984.

Yetmiş Yaşım Merhaba, Öyküler, 1984.

Kalpazanlık Bile Yapılamıyor, Öyküler, 1984.

Ah Biz Ödlek Aydınlar, Deneme, 1985.

Soruşturmada, Sorulara Yanıtlar, belgesel, 1986.

Seviye On Ölüme Beş Kala, Şiirler, 1986.

Salkım Salkım Asılacak Adamlar, Anı, 1987.

Maçinli Kız İçin Ev, Öyküler,? ? ?

Kendini Yakalamak, Şiirler, 1988.

Korkudan Korkmak, Araştırma, 1988.

İnsanlar Konuşa Konuşa, Söyleşiler, 1988.

Nah Kalkınırız, Öyküler, 1988.

Bulgaristan'da Türkler, Türkiye'de Kürtler, Anılar, yazılar, 1989.

Rüyalarım Ziyan Olmasın, Öyküler, 1990.

Sora Sora Cennet Bulunur, Söyleşiler, 1990.

Hoşçakalın, Şiirler, 1990.

Aşkım Dinimdir, Öyküler, 1991.

Nasrettin Hoca Gülütleri, Çocuklar için gülütler, 1991.

Hazreti Dangalak, Taşlamalar, 1992.

Bir Zamanlar Memleketin Birinde, Oyun, 1992.

Bir Aşk Var Bir de Ölüm, Şiirler, 1992.

Başarılarımı Karılarıma Borçluyum, Oyun, 1992.

Sait Hopsayıt, Oyun, 1992.

Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz, Oyun, 1992.

Onursal Doktor Olamamanın Büyük Onuru, Belgesel, 1993.

Bir Dokun Bin Dinle, Söyleşiler, 1994.

Bir Tutam Aydınlık, Köşeyazıları, 1994.

Aziz Nesin – Ali Nesin Mektuplaşmaları I, Mektuplar, 1994.

Aziz Nesin – Ali Nesin Mektuplaşmaları II, Mektuplar, 1994.

Aziz Nesin – Ali Nesin Mektuplaşmaları III, Mektuplar, 1994.

Aziz Nesin – Ali Nesin Mektuplaşmaları IV, Mektuplar, 1995.

Çuvala Doldurulmuş Kediler, yazılar, 1995.

Sıvas Acısı, 1995