Gökyüzü bulanık rakı
renginde
Damlar soğuk, ağaçlar çırılçıplak
Kirli perdeler, solmuş eski resimler Gibi, her akşam penceremin önünde
Manzaradan
kurtulmak olmuyor
Tuhaf bir kasvet çöküyor üstüme
Unutmak, düşünmemek istiyorum, ancak
Bilirim aşktır, arzulardır gene
Böyle günlerde kalbi sıcak tutacak
Bense bu yaşta
ihtiyarladım
Bezgin bir adam oldum günden güne
Kalabalıktan, dostlarımdan uzak
Gördüğüm herkesten kaçıyorum
Akşamla kapanıyorum evime
Yalnız kalınca bu
saatlerde
Elimde değil hatırlamamak
Ağırlığını taşır ayaklarım
Odanın içinde öteye beriye
Ellerini görürüm bölerken ekmeğimde
Artık geri
dönmeyeceğini bilsem de
Olanı biteni çoktan unuttum
Alışmıştım sana bir kere
Her tek başıma kaldığım yerde
Birden karşıma çıkmanı bekliyorum