Ah benim Süleyman Abim Hayatta tanıdığım ilk âlim İlk öğretmenim İlk ustam ilk şairim Ne olacak bu memleketin hali Yaz diyorsun Susarsan Şairliğine bir mezar kaz diyorsun Ah benim abim Yaralı abim Bu vatanın taşına toprağına Ölümüne sevdalı abim Devir değişti devir Benim de içim yaralı yüreğim devir Artık hiçbir şey bildiğin gibi değil O eski günleri O eski dostları artık aklından sil
Şimdi bambaşka bir dünyada yaşıyoruz Ölümden beter Herkesin elinde ipek bir eldiven Ucunda hançer
Çoktan paslandı çürüdü yürekte Merhamet şefkat vicdan Şimdi Diyojen bile Bin fenerle bulamaz Senin aradığın gibi bir insan Yıllardır çaldığı yok kapımızı Ne aşk ne dost ne vefa Ne aptalca yitirdik ömrümüzü Aziz Nesin’i anıyoruz her gün biraz daha
Mazide kaldı artık sormak bir dosta Aç mısın tok musun Şimdi sadece zavallı bir oyun Var mısın yok musun
Kitaplarda boynu bükük duruyor artık İnsanlığın tarihi Şimdi her kanalda varsa yoksa Zayıflama diyet ve yemek tarifi Bu şehirde yıllardır süresiz kapalı Kalplere giden yol Şimdi bütün hedef Şöhrete kestirmeden giden yol
İşte bu yüzden Yıllardır kalemimin ucu kırık Ne söylesen haklısın be Süleyman Abim İçimden bir satır yazmak gelmiyor artık