Neler Oluyor?
07-04-1932 - 07-06-2012
İki ayaklıydı, konuşuyordu“İnsandır” dediler, ben inanmadım.Kediye benzettim, artık yiyordu“Aslandır” dediler, ben inanmadım.
Fala baktı, aynalara bakmadıHayalimde müspet iz bırakmadıBaşköşeye bağdaş kurdu, kalkmadı“Mihmandır” dediler, ben inanmadım.
Her gün bir kılıkta gördüğüm olduŞüpheler beynimde kördüğüm olduYaşını-başını sorduğum oldu“Civandır” dediler, ben inanmadım.
Dedim, soyu kalsın, töresi nasıl?Verdiği sözlerin firesi nasıl?Şeytanla, Deccalla arası nasıl?“Düşmandır” dediler, ben inanmadım.
Yediği arpaya hile katardıKızarsa yıldıza tekme atardıŞeceresi katırdan da beterdi“Safkandır” dediler, ben inanmadım.
Arada bir kürsülere çıkardıNara vurur yeri/göğü yıkardıUzak görür, uzaklara bakardı“Bakandır” dediler, ben inanmadım.
Tapular kestirdi toprağa, otaAyırdı namına binlerce kotaYediği naneye, kırdığı pot’a“Destandır” dediler, ben inanmadım.
Özünü yokladım özünde nur yokDilinde edep yok, sözünde nur yokKalbinde itikat, yüzünde nur yok“Sultandır” dediler, ben inanmadım.
7 Ağustos 1995(Yasaklı Rüyalar)
Abdurrahim Karakoç
ŞİİR KALBİN AYNASIDIR