Bir tünelden çıkmış tren gibiyim, Sağım solum, baktım, günlük güneşlik... Ben bende değilken ben ben gibiyim, Doldu içimdeki ölümcül boşluk Sayende... Topların yankısı bir uçtan uca; Yağız erler yürür, yüceden yüce; Şakıyan kılıçlar şavk verir gece; Düzlere dönüşmüş kapkara taşlık Sayende... Denizler yarışmış, dağlar yarışmış; Kara günler geçmiş, bayram erişmiş; Ne etmişsen, kurtla kuzu barışmış; Kokular sürünmüş eser bir hoşluk Sayende... Kuşlarım ötüşür, dallar benimdir; Susmuşken söyleyen diller benimdir; Ellerin aldığı iller benimdir, Savaşa barışlar etmede eşlik Sayende... Yücelere ağdım, bayrakçasına; İlkyazda yeşeren toprakçasına; Söyler Gökyay'ım bu dil hakçasına; Sevinçten, kıvançtan gözdeki yaşlık Sayende... Orhan Şaik Gökyay
