Tanpınar’ın şairliğinin ilk yıllarında sanat hayatına devrin sosyal çöküntüsünün yarattığı psikolojik çöküntüyle birlikte sosyal santimantalizmi hakimdir. Bunun yanı sıra Türkçülerin geliştirdikleri milli romantizm de görülmektedir.
Bir Yolcuya
Yolcu! Bir gün gelir de eğer yolun uğrarsa, Toprağında kan tüten bu mukaddes illere. Her harabe önünde Edirne’den ta Kars’a Kadar yaşlı gözlerle ağla diz çöküp yere.
Yolcu! Eğer kadından, sevgiden daha yüksek Daha geniş bir ilham ararsan hayatında Fanilikten kurtulup ta göklere yükselmek İhtirası yaşarsa her arzunun altında
Tanpınar, 1926’ya kadar yazdığı on bir şiirini Yahya Kemal’in çıkartmakta olduğu Dergah’ta yayınlar. 1927-1928 yıllarında Hayat mecmuasında 6 şiiri çıkar. Bunlar Dergah’takilere göre daha olgundur, mısra yapısı ve üslûbu sonraki şiirlerine daha yakındır.