Çaylar Şirketten -4 Şiiri

Şair Profili

Refik Durbaş

10-02-1944 - 01-12-2018

Çaylar Şirketten -4

Çaylar Şirketten -4

Geçen yıl Rasim gitti, çocukluk arkadaşım

mektubu gelir ara sıra:

'Kıymetli arkadaşım Halil

Satırlarıma başlamadan önce selam eder

her iki ellerinden sıkar gözlerinden öperim.

Halil göndermiş olduğun en az senin

kadar kıymetli mektubunu aldım.

Bilemezsin ne kadar memun oldum

ben de seni biraz olsun memnun etmek

için bu çirkin satırları yazıyorum'

Ne çirkin satırları

içi hiç yazılmamış bir mektuba bile hasretim kaç yıldır

'Diyorsun ki ben de yazıldım ve önümde 50-60 kişi var

ve buranın durumu hakkında bilgi istiyorsun. Sana

kısaca anlatayım. Elime şahsen 700 ile 800 mark geçer

Lojmanda oturuyorum. 80 mark kira. yemeğimi kendim yapıyorum. Fabrikaya gelince. Almanya'nın en büyük fabrikası. Ama en az para veren fabrika. Bazan fıska, bazan kalıpçı, bazan da çubukçuluk yapıyorum.'

Ne fıskacılık ne kalıpçılık

elimden her şey gelir yeter ki çalışacağım iş olsun

'Şunu belirtmek isterim. Kesilen 80 mark elime geçen paranın içinde değil. Bütün temennim senin Almanya'ya gelmen. Neresi olursa olsun. Burada adamı çok çalıştırıyorlar. Ayakkabıyı çıkartıpyatağa giriyorum. Bir de nereye gidersen oraya uyacaksın. Türkiye'de bay , burada herr. İstemeyerek satırlarıma son verirken tekrar selam eder, acele cevap beklerim.'

Sanki ben istemiyor muyum gelmeyi

öylesine susamışım ki alınterinin sıcaklığına kaç yıldır

Ne kadere inandım şimdiye kadar

ne kısmetten medet umdum

ama biliyorum ki

'vasıfsız işçisin' deyi silecekler künyemi

Almanya defterinden de

Serinlik pusuda

acıyla kararmış günlerimi düşünüyorum

acıyla aydınlanacak günlerimi

genç kızlığından beri çeyizi namerde yadigar anamı

yüreğimden kopan fırtınada yolunu yitirmiş bir gemi

bacadından çıkan dumanılnı avuçlarıma bırakarak uzaklaşıyor

bir kırmızı balık

(ne zaman denize baksam bir kırmızı balık olarak

görüyorum kendimi)

yosun yeşili mendiliyle

siliyor a

alnıma

sıvanmış

karanlığı

Serinlik pusuda

bir sis yumağı ağır ağır geçiyor alnımın duldasından

geleceğimi düşünüyorum

geçmişimi

karanlık

eriyor

aydınlık

Pulu acıyla mühürlü adresi sevdaya yazılı yüreğimde

gurbetliğimi düşünüyorum

Serinlik pusuda

sevda da eriyor hicran da

sevincinin kaymağı alınmış, yapraklarına çiğ düşmüş yüreğimde

kendimi düşünüyorum bir de:

'Dert yoğuken serimde

derdimle kardaş oldum

düştüm gurbet ellere

çilemle yoldaş oldum

Sevdalığı yaşamadım

mutluluğu tadamadım

hasretliğe varamadım

gurbetle kandaş oldum

Karanlıkta erimezdim

ayydınlıkta çürümezdim

yalnızlığa yerinmezdim

acıyla kardaş oldumé

Sesine şivan düşe hasret

Akşam inmek üzere. Nerede yatmalı bu gece. Hep gündüz olsa. Kıvrılır kalırsın bir park kanepesinde. Çimenlerin üzerinde. Alır gider bir ağaç gölgesi, bir su sesi içindeki kederi hüznü. Ama gece. Gece kime sığınırsın. Şimdi köyde olsam. Anam tandırı yakmıştır. Yorgana sarınır, tandırın kıyısına uzanırdım. Kemikli elleriyle saçlarımı karıştırırdı. Elimde bir dürüm. Yeşil soğan, lor. Ne çok özlemişim anamın ekmeğini. Akşam inmek üzere. Nere gitsem, nerde gecelesem. Her sokakta yüzlerce otel. Her kentin bir oteli var. İzmir Palas, Afyon Denizli Oteli. Edirne Kırklareli Oteli. Trabzon Oteli. Otel Rize Palas. Yalnızlık Palas...... Acı Oteli... Gurbet Palas...

Dolanıp durdum son vapur da demir alana kadar

kapı aralıklarından baktım sıcaklığın

Sabah Sirkeci garında uyandığımda

yeni bir gün başlamış güneş mavi yazmasını

bağlamıştı gökyüzünün boynuna

Refik Durbaş