Beni koyup giden cefacı dilber! Koyduğun yerlerde duramıyorum; Beni de alsaydın nolur beraber? Derdimi kimseye veremiyorum... Çıksam şu dağların yücelerine, Eş olsam gurbetin gecelerine, İmrenir dururum nicelerine, Bir ben mi murada eremiyorum. Akşam olur, , kuşlar konar dallara, Susamış yıldızlar iner göllere, Güzeller dizilir ince yollara, İçlerinde seni göremiyorum. Bir akar su görsem melil olurum, Ben bu dertten hasta olmam ölürüm. Seni kaybettiğim yerde bulurum, Durduğun ellere varamıyorum. Bu gül yaprağımı dudak değil mi? Ne diye kıvrılmış, yazık değil mi? Sana giden yollar uzak değil mi? Korkumdan bir türlü soramıyorum... Bağrımda koç gibi dağlar yatışır, Görünmez dallarda kuşlar ötüşür, Bir yerim var benim, yanar tutuşur, Bir yerim kanıyor saramıyorum... Orhan Şaik Gökyay
