az mı sevmişim acıları ben sevdamın yakın ellerine eğilip uzak gülüşleri yakarak
ve bir çıkmaz sokağın üşüten kaldırımlarında büzülüp turnalara ıslak bakışlar sallayıp ta indirip acının oltasını bedenime yani yüreğimin en sabırlı yerine
az mı sevmişim acıları ben giyinip en kavi bolluğunu direnmenin şimdi toprağı güzelleştiren bu ter yanığı acıyı çeyrek saatine kondurup vaktin gülden fişekler icad etmeli ve ah bir geçebilsem şu gül yakılan bulvarları duraksamadan güzelliğinin bir yerinde ve omuzlarımda birikmiş isyanla çoğalıp çocukların kalbinde
az mı sevmişim acıları ben sevdamın yakın ellerine eğilip uzak gülüşleri yakarak