Neler Oluyor?
01-01-1929 - 21-08-1992
Şu yeryüzü er meydanı Gönül sevmez her meydanı Yüreksize yorgan döşek, Koç yiğite ver meydanı.
Başbuğlar tuğ kaldıranda, Atlar dizgin dolduranda, Malazgirt'te, Çaldıran'da Sakarya'da gör meydanı.
Kaytan bıyık bura bura Gakkoş, Dadaş sıra sıra Elaziz'de Çay'da Çıra, Erzurum'da bar meydanı.
Ey içi boş, dışı süslü! Eli kirli, yüzü paslı! Yetişsin Asım'ın nesli Etsin sana dar meydanı!
Geldiği gün kutlu çağrı Bas, titresin yerin bağrı. Doğu'dan batıya doğru Bir yay gibi ger meydanı.
Ben Türk'üm! De, dur sözünde, Yürü Bozkurt'un izinde Kalmasın şu yer yüzünde Şerirlere şer meydanı.
Tanrı Kut Mete Çağı'ndan, Son Peygamber kucağından, Hacı Bektaş ocağından, Açık bize sır meydanı.
Hayaller kalınca güdük Açıldı surlarda gedik... Mehter sustu, öttü düdük, Rezil oldu er meydanı!
Yer yüzünde kalsan da tek Eğme boyun, öpme etek! Çin seddinden, Nemçe'ye dek Yeni baştan sar meydanı.
Bak neler var dünlerinde Acı, tatlı günlerinde... Dumlupınar önlerinde Mehmetçik'ten sor meydanı.
Sancaklar kalmasın aysız, Boz Oklar Üç Oklar yaysız Soyunu bilmeyen soysuz Düşmanına kor meydanı.
Ayrılık can paresidir, Sıla, gurbet çaresidir, Ahi Evran töresidir. Yarenlerle yar meydanı.
Dön ardına bir bak hele Hatırına neler gele... Dar boğazda Çanakkale, Tarihin en zor meydanı!
Git danış büyük ceddine, Sor doğuda Çin seddine, Girmek kimlerin haddine Sen açmazsan bir meydanı!
Çabuk söner şişirdiğin Soya çeker devşirdiğin... Kırk Bismillahla girdiğin Meydan, şimdi kir meydanı.
İtibar olmazsa ere Düşmana kim göğüs gere? Kör döğüşü olan yere Derler elbet kör meydanı!
Uyanınca Türk'ün özü, Gerçekleşir Tanrı sözü... Olur bir gun şu yer yüzü, İnsanlığın hür meydanı!
Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu
ŞİİR KALBİN AYNASIDIR