Nişanlılık Hangi birini anayım, Buluştuğumuz kumluk, uzak iskele. Her yerde bir başkalık. İlk defa gelişimiz el ele. Sonra bir gün, kalabalık Beyoğlu, Girdiğimiz dükkânlar, güler yüzlü satıcı. İkimizi yanyana oturtup Resmimizi çeken fotoğrafçı. Rüzgâr dinmiş, ağaçlar dinler gibi. Gün batarken o sakin sonbaharda; Akşamları dolaşmamız Kolkola Mühürdar'da. Bir adam sokak fenerlerini yakar, İncecik vücudun vücuduma dayanırdı. Her yolcu halden anlar Bizi uzaktan tanırdı. Duyageldiği parmaklarımın, o yüzükler... Birinde benim adım, öbüründe senin adın. Altın ışıklarıyla sanki, Yepyeni, tertemiz bir hayatın. Ne kadar ümitli, ne iyiydik! Önümüze düşmüş Bahtiyarlık, İyi komşularla dolu mahallelerde, Kiralık bir kat aradık. Bir an gülümseyen talih, değişen kader Ömrümde bir tek o sonbahar. Ömrüm oldukça anacağım, Bir rüya görür gibi geçtiğimiz sokaklar.
