Ney kimi her dem ki bezm-i vaslunı yâd eylerem
Tâ nefes vardur kuru cismümde feryâd eylerem
Rûz-ı hicrândur sevin ey murg-ı rûhum kim bugün
Bu kafesden men seni elbette âzât eylerem
Vehm edüp tâ salmaya sen mâha mihrin hîç kim
Kime yetsem cevr ü zulmünden ana dâd eylerem
Kan yaşum kılmaz vefâ giryân gözüm isrâfına
Munca kim her dem ciger kanından imdâd eylerem
İncimen her nice kim ağyâr bî-dâd eylese
Yâr cevri içün gönül bî-dâda mu'tâd eylerem
Bilmişem bulman visâlin lîk bu ümmîd ile
Gâh gâh öz hâtır-ı nâ-şâdumı şâd eylerem
Levh-i âlemden yudum eşk ile Mecnûn adını
Ey Fuzûlî men dahi âlemde bir ad eylerem
Fuzuli
.................
? Günümüz Türkçesiyle
1.
Ney gibi, her an senin kavuşma meclisini andıkça,
Canımdaki son nefes kalana kadar feryat ederim.
2.
Bugün ayrılık günüdür, sevin ey ruh kuşum; çünkü,
Bu kafesten (bedenden) seni elbette bir gün özgür bırakacağım.
3.
Hiç kimse sanmasın ki senin yüzüne ay bakabilsin!
Kime gitsem, senin cefalarından ona da şikâyet ederim.
4.
Gözyaşım, kanla dolu ciğerimden yardım aldığı hâlde,
Bu kadar çok ağladığım hâlde, bana vefa göstermez.
5.
Başka bir yabancı bana ne kadar zulüm etse de incinmem;
Çünkü gönlüm, sevgilinin eziyetine alışmıştır.
6.
Biliyorum ki seninle kavuşmam mümkün değil,
Ama bu umudu düşünerek zaman zaman üzgün gönlümü avuturum.
7.
Ey Fuzûlî, ben de Mecnun gibi âlemde bir ad bırakırım;
Dünya levhasından kendi adımı gözyaşlarımla yazarım.
