O yeşil toprağın ey yüzler ağartan Karesi, Şimdi binlerce şehîdin kanayan makberesi. Sana hasret kalan evlâdın için dünyâda Varsa kahrolmadan ârâm edecek yer neresi? Hani gökkubbenin altında görülmüş mü eşin? Dağların bağ, hele vâdîlerin altın deresi! Ey benim her taşı bir ma’bed-i îman yurdum, Seni er geç bana mutlak verecek Ma’bûd’um!
