Yâ Rab ne hatîbdir ki makber: İnsanlara en derin meâli, Bir vahy-i bülend kudretiyle, Telkîn ediyor lisân-ı hâli! Ondan da alınmıyorsa ibret, Yok bir daha almak ihtimâli! Binlerce vücûd-i nâzenînin Bir servi hayâl-i yâl ü bâli, Binlerce ser-i semâ-güzînin Bir kabza türâb olur zevâli. Her seng-i mezâr bin hayâtın Fânîlere karşı infiâli. Görsün de bu inkılâbı insan, Dehrin nedir anlasın kemâli! Zâir bu hakâikin önünde Hâlâ mı bırakmadın hayâli?
